Via mijn eigen instagramaccount @mansi.evita heb ik een tijdje geleden Mandy gevonden op haar instagramaccount pre_eclampsie_hellp
Ook deelt zij hierop haar eigen ervaringen en daarnaast informatie over recent wetenschappelijk onderzoek dat is gedaan naar de oorzaken van (pre) eclampsie (in de volksmond ‘zwangerschapsvergiftiging’ genoemd) Ook resultaten en bevindingen van onderzoek omtrent de lange termijn gevolgen van deze ernstige zwangerschapsziekte zoals een verhoogd risico op hart- en vaataandoeningen bij vrouwen die deze ziekte hebben gehad, vroeg of later in de zwangerschap.
Het is voor mij heel erg waardevol om met andere vrouwen (en ook mannen) in contact te komen zodat ik mijn website www.evitamansi.nl verder kan uitbreiden met zo duidelijk mogelijke informatie over allerlei zwangerschapsaandoeningen met langere termijn gevolgen.
Voor het komende jaar, 2024, is mijn streven om meer contacten te leggen met ziekenhuizen en andere (para) medische zorgverleners waaronder huisartsen om veranderingen en verbeteringen te kunnen doorvoeren wat betreft verschillende soorten nazorg voor vrouwen die lichamelijk en/of mentaal geen rose-wolk-zwangerschap of bevalling hebben gehad. Bijvoorbeeld: waar ligt de behoefte qua nazorg? Wie kan die nazorg het beste gaan geven? Wie wordt de doorverwijzer en/of joudt de vinger aan de pols zodat de juiste nazorg of begeleiding ook daadwerkelijk geleverd wordt?
Voor nu alvast iets om over na te denken en wat mij in elk geval al een tijdje bezighoudt: kraamzorg na de bevalling. In Nederland is dit momenteel 8 dagen als ik het wel heb voor vrouwen die thuis of poliklinisch bevallen zijn zonder al te grote complicaties. Bij een sectio (keizersnede) worden de ziekenhuisdagen er vanaf gehaald. Vaak blijven er voor deze vrouwen nog maar 3 dagen kraamzorg over. En mannen krijgen meestal maar 3 dagen ouderschapsverlof die ze vaak al gebruikt hebben nog tijdens de ziekenhuisopname van hun partner.
Nu is dit al behoorlijk zwaar voor de aanstaande ouders maar wanneer ik nog een stapje verder denk; wat als er een postnatale depressie optreedt bij de moeder, de vader, een bloeddruk die maar niet wil zakken, een baarmoederontsteking, een postpartumpsychose, restverschijnselen van (pre)eclampsie, een hersenbloeding, ernstige bekkeninstabiliteit die nog lang voortduurt…Veel vrouwen hebben veel langer kraamzorg nodig en daarnaast ook betere en langere begeleiding voor henzelf. Zouden er mogelijk via het consultatiebureau of via speciale thuiszorg verpleegkundigen hiervoor opgeleid kunnen worden? Of dient dit een nieuw onderdeel van de WMO te worden?
wordt vervolgd…….
Warme groet,
Evita Mansi