Deze website gaat over zwangerschappen en bevallingen met grote gevolgen. Dit kan lichamelijk, psychisch of relationeel zijn geweest, of een combinatie daarvan. Ook partners zijn van harte welkom op deze website.
Evita Mansi is het schrijverspseudoniem van mijn boek: ‘Het kindje dat troosten kon.’ Een pseudoniem was een bewuste keuze omdat het boek uiteindelijk, een heel persoonlijk en voor mij ook een therapeutisch werkend ervaringsverhaal is geworden. Door een pseudoniem te gebruiken kon ik er beter afstand van nemen en er gemakkelijker over vertellen.
Als kind en als puber heb ik altijd dagboeken geschreven. Mijn hoofd werd er leeg en rustig van. Op jonge leeftijd maakte ik dus al kennis met de waarde van therapeutisch schrijven. En nu wist ik dat het mij ging helpen met mijn mentale gezondheid. Het ging namelijk helemaal niet goed met mij na mijn gecompliceerde zwangerschap en ik wilde zo graag de moeder zijn die mijn veel te vroeg geboren dochter nodig had.
Ik besloot om eerst mijn kennis van het schrijverschap wat bij te spijkeren met een opleiding ‘creatief schrijven’ en daarna vooral; zoveel mogelijk zelf aan de slag! Ondertussen onderhield ik een klein netwerk, met wat meer deskundige contactpersonen.
En toen, na een laatste verhuizing, was daar opeens… rust! Met daarbij een soort van -eindelijk verworven fundament en zelfvertrouwen- dat ik mijn verhaal echt kon gaan schrijven. En daar mogelijk in de toekomst, ook andere vrouwen mee kon helpen. Ik zou alles zelf doen, in kleine stapjes uiteraard. Want ik had met een nogal tegensputterend en soms ronduit slecht functionerend brein te maken…
Na twintig jaar zat het erop. Wat een loodzware, tijdrovende maar heerlijke en helende ervaring! Het boek, deze website, een Instagrampagina, educatie- en verbindingsbijeenkomsten geven in de toekomst.
En een volwassen dochter inmiddels die mij alles gaf wat ik nodig had!
Warme groet,
Evita Mansi
Vragen, opmerkingen, suggesties, andere feedback? Graag!
mansi.evita@gmail.com
Achtergrondinformatie
Zwangerschappen met gevolgen of – niet volgens het boekje- kunnen ronduit traumatische gebeurtenissen zijn geweest. Zoals bijvoorbeeld: een psychose na de bevalling of een postpartumdepressie, ernstige misselijkheid tijdens de zwangerschap, een spoedkeizersnede door (pre)eclampsie/HELLP, een partner die de relatie verbreekt tijdens of vlak na de zwangerschap. Het zijn maar een aantal situaties die een donkere schaduw kunnen werpen op wat een groot geluk had mogen zijn. Weg rose wolk!
Toen ik zelf op het punt was dat ik mijn eigen verhaal wilde en durfde te vertellen, ontdekte ik hoeveel vrouwen en partners er zijn, die hier ook mee te maken hebben gehad. Vaak is er ook weinig juiste hulp of steun vanuit de directe omgeving. En helaas komt het ook voor dat zelfs (para)medici dit niet kunnen bieden door een gebrek aan kennis of tijd.
Dit kan anders en mag beter. Er is nog veel te winnen en te bereiken door bewustwording, communicatie, educatie, luisteren zonder oordeel. Zonder schaamte en angst je verdriet of je verhaal kunnen delen en dat er herkenning, erkenning en steun is. Dat is helend en waardevol en het voelt meteen een stuk minder eenzaam. Daar is deze website voor. Ook al heb je geen rose wolk kunnen beleven, je kunt het vertrouwen in jezelf weer hervinden. En ook hoe je de juiste moeder voor je kind kunt zijn.
Waarom zie je overal de zonnebloem?
De zonnebloem gebruik ik zelf als visualisatie-oefening. Ik stel me dan voor hoe ik eindeloos door een zonnenbloemenveld kan rennen zonder moe te worden. Als er teveel chaos in mijn hoofd is, gebruik ik dit beeld om me rustig en veilig te voelen.
De zonnebloem staat symbool voor: levenslust, liefde, bewondering, toewijding, warmte, de zon en een lang leven. De gele bloemblaadjes staan voor: eigenwaarde, creativiteit, spirituele wijsheid en heling. Het is een mysterieuze bloem met een (letterlijk) groot hart, een verhaal en een boodschap.
De zonnebloem draait met de zon mee en richt zich op dingen die energie geven en ondersteunt bij alle mogelijke vormen van groei. De ontwikkeling van de zonnebloem loopt eigenlijk parallel aan de persoonlijke ontwikkeling van de mens. De mens kan namelijk ook het hoofd altijd weer draaien naar het licht, tijdens bijvoorbeeld een heelproces of na een rouwfase.
Door naar de zonnebloem te kijken kun je weer leren om jezelf te omarmen, zonder angst om te falen.
‘Dear self,
I know you’re doing the best you can,
I believe in you,
I love you,
Love, Me.’